To już rok!

Zaczyna się...

Dziś mija rok od dwóch istotnych wydarzeń. Oczywiście istotnych subiektywnie, nie jest to data rewolucji lub ścięcia liściastego drzewa z pniem o białym zabarwieniu.

Rok temu dojechaliśmy do Hiszpanii z myślą o pozostaniu w tym kraju. Po latach męczenia się z pogodą, biurokracją i narodową mentalnością rodem z piekielnego kotła dla Polaków osiągnęliśmy stan determinacji o niezwykłej mocy.

Przyparcie do muru powoduje nieoczekiwane reakcje. Dziś mamy z Ulą, kameralne miejsce, coś na kształt domu gościnnego, gdzie wszystko kręci się wokół wypoczynku połączonego ze skokami.

Także rok temu napisałem pierwszego posta na tym blogu. Dziś jest to jeden z ponad dziewięćdziesięciu. Wpisy przeczytano ponad 45 tysięcy razy. Nie spodziewałem się tego. Myślałem początkowo, że będzie to taka myślodsiewnia. Miejsce, gdzie jakieś zbłąkane myśli będą utrwalone w najbardziej trwałej z nietrwałych form. Internet, gdzie wszystko jest numerycznym zapisem na macierzach dysków jakiegoś dostawcy usług można zachować trwalej niż w kamieniu informacje.

Do kamienia może temu systemowi jeszcze pozostało parę setek lat, aby porównać skutki erozji z funkcjonalnością systemu informatycznego. Wydaje mi się, że to kamień dostanie bęcki kwaśnym deszczem prędzej niż gdzieś ktoś zapomni zrobić back up danych a jakiś nośnik danych osiągnie kres swoich dni pracy.

Po roku pobytu w Hiszpanii i tworzenia swego rodzaju polskiej bazy można bez skłamania stwierdzić, że to był dobry pomysł. Nie ma w tym nic odkrywczego, tak jak w fakcie powstawania baz nurkowych w Egipcie. Różnica może polegać w pozornej, większej przystępności nurkowania w wodzie nad nurkowaniem w powietrzu. Egipt ma też swoją wieloletnią tradycję a morze ma sporo większą powierzchnię niż wszystkie strefy zrzutu na świecie.

Skoki spadochronowe nadal pozostają niszą. Powszechnie nierozumianą, traktowaną tak, jak media ją przedstawiają. A media robią z tego pożywkę dla szarych zjadaczy chleba: „oto niespełna rozumu ludzie trwonią pieniądze na wyskakiwanie z samolotu. W czasach gdy trzeba zaciskać pasa oni się bawią. Dewianci. O zabił się właśnie jeden, zobaczmy jak fascynująco się rozbryznął. Proszę, proszę tak właśnie skończył dewiant! A przecież mógł bezpiecznie konsumować naprzeciw przekaźnika reklam. Panie i Panowie, nie warto nawet próbować”

Cóż się dziwić. Raczej skoczkowie nie wpłyną na redaktorów ustami działu reklamy. Podpaski, papierosy, napoje energetyczne i farmacja – to jest ciągle ten 'trynd'. Nadal w poszukiwaniu odpowiedzi, robiąc coś, co drogą emocji dostarcza spokój i jest odreagowaniem na dziwny świat trzeba liczyć się z wyobcowaniem. Rzadko można spotkać ludzi konsekwentnie podążających ścieżką swoich marzeń. Wartość średnia opinii społecznej tnie jak nóż tort możliwości i oczekiwań. Pozostaje ważny społecznie spód, ze smacznym biszkoptem i monotonnymi warstwami średnich wrażeń. Góra tortu zwykle polega w tej walce.

Filtr odległości, granic między państwami, staje się kolejnym sitem. Cieszy fakt, że z różnych części Europy zjeżdżają się Polacy aby sobie poskakać. Zacząć, douczać się czy po prostu rozrabiać w powietrzu. Bardzo miłe jest to, że jest o czym porozmawiać i to nie koniecznie narzekając. Zdrowe i rokujące jest to, że wracają do siebie naładowani energią, doświetleni słońcem i wyskakani.

Pierwszy rok, najtrudniejszy rok, już za nami. Teraz może być tylko spokojniej i normalniej.